ราคารวม : ฿ 0.00
การดำรงชีวิตของพระ-เณรในปัจจุบันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะสังคมมีความเปลี่ยนแปลงแบบผันผวนปรวนแปร มากกว่าความวิปริตของธรรมชาติ สังคมไทยจึงเป็น...
- สังคมกามารมณ์
- สังคมบริโภค
- สังคมโฮกฮาก
- สังคมกากเดน
ในเมื่อสังคมแปรปรวนเช่นนี้ ความหวังของคนก็ต้องการเห็นภิกษุสามเณรเป็นหลักใจ เป็นหลักชัย แต่ความที่สังคมเป็นเช่นดังว่า พระ-เณรท่านก็ต้านไม่ค่อยอยู่ อย่าว่าแต่อะไรเลย ทุก ๆ วันสี่อแต่ละสื่อมีแต่มีภาพหวือหวาวาบหวิว เรื่องราวแต่ละเรื่องก็...นั่นแหละ สังคมในแต่ละวัน ๆ คือภาพของสังคมใหม่ที่เปลี่ยนแปลงไป แต่คนในสังคมใหม่ต้องการเห็นพระวินัยเดิม ความคาดหวังจึงเป็นความคาดคั้น เป็นความบีบคั้น
เมื่อมีพระเณรรูปใดต้านสังคมใหม่ด้วยพระวินัยเดิมไม่อยู่ ก็จะเห็นเป็นข่าวสะพัดในสื่อสารมวลชนนาน จึงขอให้ทุกท่านลองดูความเป็นจริงของพระเณรในกรอบสังคมใหม่ กับ พระวินัยเดิม แล้วลองคิดช้า ๆ อย่างถี่ถ้วน อาจจะพบอะไร ๆ บ้างก็ได้ ลองดูลีลาสังคมกับพระเณร ซึ่งอาจเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าเดี๋ยวนี้สังคมของเราเป็นอย่างไร ?
อยู่ในเมืองก็ถูกด่า
อยู่ในป่าก็ถูกดอง
ทุกถนนมีคนจอง
ทุกซอย...ซ่อง...มีเกลื่อนตา
สื่อสารที่หิวโซ
พิมพ์รูปโป๊ดูหรูหรา
เหลียวซ้ายหลบไปทางขวา
เห็นแต่ท่าอนาจาร
พระหนุ่มและเณรน้อย
ตาละห้อยน่าสงสาร
อยากปลงกัมมัฏฐาน
จิตแตกซ่านเกินเหนี่ยวนำ
ขาย...ยาบ้า... และ...ยาอี
และ...ยาหยี...อีกด้วยซ้ำ
เสียงเพลงเปิดย้อมยำ
แต่เสียงธรรมถูกกีดกัน
เสียงเถียง และ เสียงถ่อย
สบถด่ากันดังลั่น
อย่างนี้ทุกวี่วัน
ร้องท้ากันมาต่อยตี
พระ-เณร...สุดทานทน
ก็เพราะ...คน...เป็นอย่างนี้
ถ้าพระ-เณรไม่เหลือดี
ประชาชี...เหลืออะไร ???
“เจ้าคุณพิพิธ”
ขอบคุณเจ้าของภาพ
Share :
Write comment