ตอนที่ 276 : ยอยศพระรอ

ที่กล่าวว่า ยอยศพระรอ นั้น มีความหมายเฉพาะคำอยู่ ๓ ประการ คือ ยอ ยศ พระรอ

ยอ ในภาษาที่เคยใช้เวลาเลี้ยงควาย เวลาที่เด็กเลี้ยงควายอย่างอาตมาอยากให้ควายหยุดเดิน ก็จะเอามือกระตุกเชือกที่เรียกว่าสายตะพายอันต่อมาเป็นเชือกล่ามควาย แล้วก็จะพูดกับควายว่า...ยอ ยอ... พอพูดเช่นนี้ควายมันก็จะหยุด ถ้าไม่หยุดมันก็จะถูกดึงเชือกอย่างแรง จมูกมันก็จะเจ็บเพราะถูกเชือกบาด จุดอ่อนของวัวควายอยู่ที่จมูก จุดอ่อนของม้าอยู่ที่ปาก จุดอ่อนของสุนัขอยู่ที่คอ ถ้าจะกำกับสัตว์ได้ต้องรู้จักจุดอ่อน ถ้ากำกับจุดอ่อนไม่ได้ก็ควบคุมสัตว์นั้น ๆ ไม่ได้ จึงมีคำพูดที่บอกว่าอย่าทำ ทำแล้วเรื่องยุ่ง คือ อย่าขัดคอคน อย่าสนสะพายม้า อย่าผ่าปากหมา อย่าด่าแม่เจ๊ก (ขออภัย)

ยศ คือ อิสริยยศ ได้แก่ยศตำแหน่งที่แต่งตั้งโดยระบบราชการหรือการเมือง อันมีระดับและเครื่องหมายเป็นเครื่องกำกับ ที่สำคัญคือยศระดับรัฐมนตรี

พระรอ คือ บุคคลที่ปรารถนายศแล้วยังไม่ได้รับการแต่งตั้งในระดับดังกล่าว ยังไม่ได้รับการพิจารณาแต่งตั้ง เพราะคนมีจำนวนมาก นายเมิน เดินไม่ถูกเส้นสาย มีความเสียหายที่อยู่เบื้องหลัง ขาดเงินถังเงินถุง ไม่ได้อยู่ในมุ้งเดียวกัน ความสามารถไม่สัมพันธ์กับกระแสโลก ยังอับโชควาสนา อย่าไปเอะอะวายโวยตีโพยตีพาย ต้องรู้จักเป็นพระรอ

การที่นักการเมืองและผู้สนับสนุนพรรคการเมืองยังไม่ได้รับการพิจารณาให้ดำรงตำแหน่งใด ๆ ต้องรู้จักหยุดตัวเอง หรือ หยุดเพราะมีผู้ให้สติว่าอย่าเร่งร้อน ถ้ามัวตีโพยตีพายออกอาการอยากแบบตัวซี้ตัวสั่น คนเขาก็จะพากันขำต่อความอยาก อยากแล้วไม่ได้ก็จะพานกินไม่ได้นอนไม่หลับ คนเราถ้าไม่ได้ยศศักดิ์แล้วกินไม่ได้นอนไม่หลับ จนบางเวลาต้องพึงยาระงับประสาทอาการอย่างนี้เขาเรียกว่า..ประสาทแดก...ถ้าเริ่มจิบเหล้ากล่อมเกลาอารมณ์ พูดวิพากษ์วิจารณ์พวกที่ได้หรือเจ้านายตัวเอง ที่จะได้ก็จะไม่ได้ เผลอ ๆ ตายเร็วขึ้น พวกที่ได้ยศก็หน้าชื่นตาบาน ที่ไม่ได้ก็หน้าช้ำตาบวม การรู้จักเป็นพระรออย่างใจเย็นจึงเป็นภาวะของผู้มีสติปัญญาในวิถีโลก

ยามที่เป็นพระรอ ก็ขอให้รู้จักสัจจธรรมดั่งคำพูด (หลวงตา-แพร เยื่อไม้) ที่ว่า... ยามบุญมาวาสนาช่วย ที่ป่วยก็หาย ที่หน่ายก็รัก แต่... ยามบุญไม่มาวาสนาไม่ช่วย ที่ป่วยก็หนัก ที่รักก็หน่าย หรือ ยามบุญมาอีกากลายเป็นหงส์ ยามบุญลงหงส์กลายเป็นอีกา...

โลกธรรม คือ...

ได้ลาภ คู่กับ เสื่อมลาภ

ได้ยศ คู่กับ เสื่อมยศ

ได้สรรเสริญ คู่กับ ถูกนินทา

ได้สุข คู่กับ ประสบทุกข์

จงทำใจให้เป็นดั่งใบบัวต่อโลกธรรม คือ น้ำขุ่นก็ไม่ขังไว้ น้ำใสก็ไม่ดูดซึม หรือจะใช้วิธีการ...หวานให้กลืน ขมขื่นให้คายทิ้ง... จะกำกับความเสียใจได้บ้าง !

พระเทพปฏิภาณวาที

“เจ้าคุณพิพิธ”