หลังจากทุ่มเทกับการทำโครงงานอย่างหนัก ในที่สุดวันสำคัญก็มาถึง นั่นคือวันนำเสนอผลงานต่อหน้าอาจารย์และเพื่อนร่วมชั้น พิมพ์ตื่นเต้นมาก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้แบ่งปันเรื่องราวและสิ่งที่เรียนรู้จากโครงงานนี้ให้ผู้อื่นได้ฟัง

การนำเสนอผ่านไปได้ด้วยดี ทุกคนต่างประทับใจในผลงานและความมุ่งมั่นของพิมพ์ อาจารย์ยกย่องชมเชยและบอกว่าเธอมีศักยภาพสูงมาก ส่วนเพื่อนๆ ก็แสดงความยินดีและชื่นชมในตัวเธอ พิมพ์ปลาบปลื้มและซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก รู้สึกว่าความพยายามที่ผ่านมาไม่สูญเปล่าเลยแม้แต่น้อย

เย็นวันนั้น พิมพ์กลับบ้านด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เธอรีบเล่าเรื่องราวดีๆ ในวันนี้ให้คุณแม่ฟังอย่างตื่นเต้น

"แม่คะ ผลงานหนูได้รับคำชมจากอาจารย์มากเลยนะคะ ทุกคนบอกว่าหนูเก่งและทำได้ดีมาก หนูดีใจจังเลยค่ะ" พิมพ์เล่าพร้อมรอยยิ้มกว้าง

"จริงเหรอลูก นั่นมันเยี่ยมมากเลย!" คุณแม่ร่วมยินดี และสวมกอดลูกสาวไว้แน่น

"ขอบคุณนะคะแม่ ถ้าไม่มีกำลังใจจากแม่ หนูคงไม่มีวันก้าวผ่านความกลัวและลงมือทำได้ขนาดนี้แน่ๆ เลยค่ะ"

คุณแม่มองลูกสาวอย่างภาคภูมิใจ "ลูกเป็นคนเก่งมาตลอดนะ แม่แค่ช่วยเตือนให้ลูกมองเห็นพลังในตัวเองเท่านั้นเอง สุดท้ายแล้ว ความสำเร็จครั้งนี้ก็มาจากความพยายามของลูกล้วนๆ"

พิมพ์ยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะถามคุณแม่ต่อ "แต่นอกจากความรู้สึกดีใจแล้ว หนูรู้สึกอีกอย่างด้วยค่ะ เหมือนมีพลังบางอย่างในใจที่อยากทำต่อไป หนูควรเอาประสบการณ์จากงานนี้ไปต่อยอดยังไงดีคะแม่"

"ลูกลองเล่าความรู้สึกนั้นให้แม่ฟังอีกหน่อยสิจ๊ะ ทำไมถึงอยากเอาประสบการณ์นี้ไปแบ่งปันล่ะ"

พิมพ์ครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนเอ่ยตอบ "มันเหมือนกับว่า การทำโครงงานนี้ไม่ได้ให้แค่ความภูมิใจกับหนูคนเดียวเท่านั้น แต่หนูยังได้เห็นว่ามันสร้างแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆ คนด้วย หลายคนบอกว่าอยากลองทำแบบหนูบ้าง อยากก้าวข้ามขีดจำกัดตัวเอง พอเห็นแบบนั้นแล้วหนูก็เลยคิดว่า ถ้าหนูเอาเรื่องราวของตัวเองไปเล่าให้คนอื่นฟังบ้าง มันอาจจะช่วยจุดประกายให้ใครสักคนกล้าลุกขึ้นมาทำตามความฝันก็ได้นะคะ"

คุณแม่ปลื้มใจกับความคิดของลูกสาว จึงให้กำลังใจ "นั่นเป็นไอเดียที่ดีมากเลยลูก การได้แบ่งปันประสบการณ์ส่วนตัวให้ผู้อื่น ไม่ใช่แค่เป็นการถ่ายทอดเรื่องราว แต่ยังเป็นการส่งต่อพลังบวกและความเชื่อมั่นให้เขาอีกด้วย ยิ่งเมื่อเรื่องราวของเรากลายเป็นแรงบันดาลใจให้ใครสักคนได้ลุกขึ้นสู้ มันจะยิ่งทำให้ชีวิตของเรามีคุณค่ามากขึ้นไปอีก"

"ใช่เลยค่ะแม่" พิมพ์เห็นด้วย ดวงตาของเธอเป็นประกาย "หนูจะลองหาโอกาสเล่าเรื่องการทำโครงงานนี้ให้ฟัง ทั้งเรื่องดีและเรื่องยากลำบาก เพราะมันคงจะเป็นประโยชน์กับใครอีกหลายคน บางทีเพียงแค่เราเล่าเรื่องจริงของเราออกไป มันอาจจะไปแตะใจใครสักคน ให้เขากล้าที่จะเดินตามความฝันบ้างก็ได้ หนูว่ามันเป็นเรื่องที่วิเศษมากเลยนะคะ"

คุณแม่พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะกุมมือลูกสาวเอาไว้ "แม่ขอเป็นกำลังใจให้ลูกนะ จงเชื่อมั่นในพลังของเรื่องเล่า มันสามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงได้มากกว่าที่คิดเสมอ แม่ภูมิใจในตัวลูกมาก ที่ไม่เพียงแค่ประสบความสำเร็จ แต่ยังอยากใช้ความสำเร็จนั้นไปช่วยเหลือผู้อื่นด้วย ลูกเป็นแรงบันดาลใจให้กับแม่เช่นกันเลยล่ะ!"

น้ำตาแห่งความปลาบปลื้มคลอเอ่อ พิมพ์ซาบซึ้งในคำพูดของแม่ ในใจเธอตั้งปณิธานแน่วแน่ว่า จะขอมุ่งมั่นเดินตามหนทางแห่งการแบ่งปันต่อไป เธอจะพยายามส่งต่อเรื่องราวดีๆ สู่สังคม ด้วยหวังว่าสักวันหนึ่ง มันจะไปจุดประกายฝันให้กับใครอีกหลายคน เพื่อให้พวกเขาได้ลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงชีวิต กล้าทำในสิ่งที่ถูกต้อง และเติบโตในแบบที่พวกเขาเป็น

เมื่อได้แบ่งปันเรื่องราวของตัวเองออกไป พิมพ์ถึงเข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำว่า "ความสำเร็จ" สำหรับเธอ มันไม่ใช่แค่การบรรลุเป้าหมาย แต่คือการได้มอบแรงบันดาลใจและความเชื่อมั่นให้ผู้อื่นลุกขึ้นมาไขว่คว้าความฝันเช่นกัน และนั่นแหละ คือความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ใครก็ตามสามารถมีได้