วันนี้ พิมพ์ตื่นแต่เช้าตรู่ เธอรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเป็นพิเศษ หลังจากได้คุยกับแม่เมื่อวานนี้ เธอมีความมุ่งมั่นที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง แต่กระนั้น เธอก็ยังรู้สึกติดขัดอยู่บ้างว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหนดี พิมพ์เดินออกไปที่สวนหลังบ้าน เพื่อมองหาแรงบันดาลใจจากธรรมชาติรอบตัว

คุณแม่มองเห็นลูกสาวนั่งครุ่นคิดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ จึงเดินเข้าไปหาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน

"ตื่นแต่เช้าเชียวนะลูก นั่งเหม่ออะไรอยู่จ๊ะ" คุณแม่ทักทาย

พิมพ์เงยหน้าขึ้นมองแม่ ก่อนจะถอนหายใจ "ก็กำลังมองหาแรงบันดาลใจสำหรับการเปลี่ยนแปลงตัวเองอยู่น่ะสิคะแม่ หนูอยากจะทำตามที่แม่แนะนำเมื่อวาน แต่ก็ยังงงๆ อยู่ว่าจะเริ่มยังไงดี"

"อืม...การจะหาแรงบันดาลใจได้ บางทีก็ต้องลองเปิดใจมองรอบตัวดูบ้างนะลูก" คุณแม่แนะนำด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "ธรรมชาติรอบตัวเรานี่แหละ เป็นแหล่งแรงบันดาลใจที่ดีที่สุด"

"หนูไม่เข้าใจเลยค่ะว่าธรรมชาติจะช่วยอะไรได้" พิมพ์เอ่ยสงสัย

คุณแม่มานั่งข้างๆ ลูกสาว แล้วชี้ไปรอบๆ สวน "เธอลองสังเกตดูนะลูก ต้นไม้ต้นนี้ถึงจะโดนพายุฝนกระหน่ำมานักต่อนัก แต่มันก็ยังยืนต้นอย่างแข็งแรงและเติบโตต่อไป นั่นเพราะรากของมันหยั่งลึกลงดิน ไม่ว่าจะเจออุปสรรคอะไร มันก็ไม่ล้มง่ายๆ"

พิมพ์มองตามสายตาแม่ไป แล้วพยักหน้าช้าๆ เหมือนเริ่มเข้าใจ

แม่กล่าวต่อ "หรือไม้ดอกที่กำลังผลิบานสะพรั่งโน่น พวกมันต้องอดทนรอคอยผ่านฤดูหนาวอันแสนทุรกันดารมาก่อน กว่าจะได้ผลิดอกออกใบสวยงามอย่างในวันนี้ ฉันใดก็ฉันนั้น การจะเติบโต เปลี่ยนแปลงในทางที่ดีได้ เราก็ต้องอดทนและมุ่งมั่น แม้จะต้องผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก"

"โอ้ว...หนูไม่เคยมองธรรมชาติในแง่มุมนี้มาก่อนเลยค่ะ" พิมพ์อุทานเบาๆ ในใจเริ่มเห็นภาพความหมายตามคำอธิบายของแม่ "ขอบคุณมากนะคะแม่ ที่ให้ข้อคิดดีๆ แบบนี้"

คุณแม่ยิ้มให้ลูกสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนจะกล่าวต่อ "แล้วนอกจากธรรมชาติแล้ว ศิลปะก็เป็นอีกสิ่งที่ช่วยสร้างแรงบันดาลใจได้ดีนะลูก ไม่ว่าจะเป็นการฟังเพลง ชมภาพวาด หรือแม้แต่อ่านหนังสือดีๆ สักเล่ม สิ่งเหล่านี้ล้วนช่วยจุดประกายความคิดสร้างสรรค์ได้ทั้งนั้น"

"จริงด้วยค่ะ!" พิมพ์ร้องเสียงดัง รู้สึกตื่นเต้น "หนูจะลองหาไอเดียใหม่ๆ จากการเสพงานศิลปะดูบ้าง ไม่แน่ มันอาจช่วยชี้นำทางให้หนูก็ได้นะคะ"

แม่พยักหน้ารับ ก่อนจะเสริมขึ้นมาอีกประโยค "และที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ การพูดคุยกับผู้คนรอบข้าง โดยเฉพาะกับคนที่เรารัก ไม่ว่าจะเป็นแม่ เพื่อนๆ หรือใครก็ตาม บทสนทนาดีๆ ก็อาจกลายเป็นแรงบันดาลใจชั้นเยี่ยมให้เราได้เช่นกันนะลูก"

พิมพ์นิ่งคิดตาม แล้วตระหนักได้ว่า ที่ผ่านมาแม่เป็นเสมือนแรงบันดาลใจหลักของเธอเสมอมา แม่ไม่เคยละความพยายามที่จะช่วยให้กำลังใจเธอ และผลักดันให้เธอก้าวต่อไปข้างหน้า

"ค่ะแม่ หนูเข้าใจแล้วล่ะ" พิมพ์ลุกขึ้นยืน และสวมกอดคุณแม่ไว้แนบแน่น "ขอบคุณแม่ที่เป็นทั้งแรงบันดาลใจและที่พึ่งให้หนูเสมอมา หนูจะนำสิ่งที่แม่สอนในวันนี้ไปใช้ หนูจะเติบโตและเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ได้ค่ะ"

แม่กระชับอ้อมกอดลูกสาว ก่อนจะกระซิบเบาๆ "แม่รักลูกนะ ขอให้ลูกเชื่อมั่นในตัวเองและมุ่งมั่นต่อไป วันหนึ่งลูกจะต้องสำเร็จได้ดั่งใจปรารถนาแน่นอน"

ท่ามกลางบรรยากาศสงบของสวนหลังบ้าน คำพูดของแม่เหมือนจะก้องอยู่ในความทรงจำของพิมพ์ เธอจดจำมันเอาไว้อย่างแม่นยำ พร้อมทั้งมุ่งมั่นว่าจะนำแรงบันดาลใจที่ได้รับในวันนี้มาใช้ประโยชน์ เพื่อสร้างสรรค์การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญของชีวิต