ปรีชาวิทรรศน์ :มุมมองมนุษยศาสตร์ สังคม และการศึกษา

มนุษยศาสตร์เป็นวิชาเกี่ยวกับคุณค่า คุณค่าอาจช่วยพัฒนาประเทศได้เพราะคุณค่าพัฒนาคน คนที่พัฒนาแล้วจะช่วยพัฒนาประเทศ คุณค่าเป็นต้นทุนทางวัฒนธรรมซึ่งเป็นหน้าเป็นตาของประเทศ มรดกวัฒนธรรมของเราถูกทอดทิ้งหรือไม่ได้รับการดูแลเท่าที่ควร เพราะเป็นของส่วนรวม ไม่มีใครรู้สึกว่าเป็นเจ้าของต้องดูแล ไม่ใช่ทุนทางเศรษฐกิจสมัยใหม่ ผู้มีอำนาจไม่รู้จักวัฒนธรรมจึงดูแลกันเพียงสักแต่ว่าทำอย่างที่เคยทำมา อย่างไร้วิสัยทัศน์ การอ่านทำให้คนบริบูรณ์ การเขียนทำให้คนแม่นยำ และการพูดทำให้คนพร้อม นี่เป็นเรื่องของผู้มีการศึกษาโดยทั่วไปในเรื่องความรู้ แต่สำหรับคนเป็นครูบาอาจารย์ การวิจัยทำให้เชื่อมั่นในความรู้ ในวิธีการหาความรู้ และในตน มหาวิทยาลัยมีหน้าที่สร้างองค์ความรู้ อาจารย์ต้องสามารถเป็นครูของครูและเป็นครูของคนที่เป็นชนชั้นนำของประเทศ ที่เขาต้องพึ่งพาอาศัยใช้ความรู้บริหารประเทศ เหตุนั้นอาจารย์จึงต้องวิจัย คนคิดตื้นเขินเห็นแต่ส่วนปลายของปัญหา คนคิดลึกซึ้งเห็นปัญหาทั้งหมด ใครจะทำอะไร ตัดสินใจอะไรเกี่ยวกับการศึกษา อย่าเอาแต่ท่องตามทฤษฎี อย่าเอาเสียงบ่นของนักการเมืองเป็นที่ตั้ง ต้องคิดกันให้ลึกๆ ช่วยกันคิด มิฉะนั้นจะกลายเป็นสอนเด็กไม่ให้เรียนแบบเอาแต่ท่อง ตัวครูกลับเรียนมาแบบเอาแต่ท่องเสียเอง ข้อความทั้งหลายนี้ ผู้อ่านจะพบได้ใน ปรีชาวิทรรศน์ : มุมมองมนุษยศาสตร์ สังคมและการศึกษา ซึ่งเป็นหนังสือที่รวบรวมข้อเขียนแสดงทรรศนะในมุมมองต่างๆ ของศาสตราจารย์กิตติคุณปรีชา ช้างขวัญยืน ที่ท่านได้เสนอไว้ในวาระต่างๆ ผู้อ่านจะได้พบว่าแต่ละเรื่องเป็นมุมมองซึ่งประกอบด้วย “วิทรรศน์” ที่น่าศึกษาและน่าสนใจอย่างยิ่ง