จวบจนสิ้นแสงแดงดาว

ชีวิตสร้างความหวังหรือความหวังสร้างชีวิต?

ในโมงยามที่สงครามเย็นกำลังกัดกินเอเชียอาคเนย์ถึงขีดสุด รุธิระได้ตัดสินใจรับชายคนหนึ่งนามอุทิศมาเป็นผู้ดูแลความเรียบร้อยในบ้าน จนเกือบขวบปีที่ผ่าน เพลิงโหมแห่งคอมมิวนิสต์ก็รุกเร่งเข้ามาในพนมเปญทุกที สองนายบ่าวกึ่งคุ้นเคยกึ่งแปลกหน้าจึงต้องพากันระหกระเหเร่ร่อนหนีภัยสงครามโดยมีจุดหมายของการเดินทางอยู่ที่สุดเขตเทือกเขาบรรทัด ข้ามไปยังฝั่งประเทศไทยอันเหมือนความหวังริบหรี่ไกลแสนไกล