ชื่อสมชาย :เรื่องของคนอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ มองไม่เห็น

เรื่องราวของเด็กชายคนหนึ่ง ที่สะท้อนให้เห็นถึงโลกแห่งความโหดร้ายที่คู่ขนานไปกับโลกแห่งความสวยงามของคนอีกจำนวนมาก

ผมขอขอบคุณทุกคนที่มีโอกาสได้อ่านนวนิยายชีวิตเรื่องนี้ ผมคิดว่า ตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่ก็จะเขียนหนังสือต่อไปเรื่อยๆ เพื่อฝากความทรงจำไว้แก่เพื่อนๆ และครอบครัวได้นึกถึงผมบ้าง

ผมเป็นคนพิการทางสายตาจะให้ทำงานอื่นเหมือนคนทั่วไปก็คงจะยาก ผมก็คิดว่าการเขียนหนังสือนี้เป็นสิ่งที่ผมทำได้

สำหรับผมหนังสือก็เหมือนเมล็ดพันธุ์แห่งความสุข เมล็ดพันธุ์ชนิดนี้อาจจะเติบโตช้าไปบ้าง แต่จะไม่มีวันตายผมจึงอยากจะหว่านเมล็ดพันธุ์เหล่านี้เอาไว้ให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ บางทีวันที่มันเจริญเติบโตงอกงาม ผมอาจจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วก็ได้ แต่ก็ไม่มีใครปฏิเสธได้ใช่ไหมว่า นั่นคือผลงานของ ‘ทิวทัศน์ จินตนาการ’