ขอให้ตะวันไม่ลับลา (SUNWISH)

รวมเรื่องราวของกลุ่มคนที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ ‘ตัวประกอบ’ ติดอยู่ในรอยแตกร้าวระหว่างการเป็นตัวเองกับเป็นแบบที่คนอื่นยอมรับ แปลกแยกฉีกขาดเพราะป้ายฉลากเพศวิถี หลายเสี้ยวตัวตนถูกดันออกมาจากวงโคจรในสังคม โหยหาวันที่พระอาทิตย์ตกดินช้าลง วันที่จะได้มองเห็นความสวยงามของตัวเองแย้มบานอยู่ใต้แสงตะวัน

โลกไม่ได้สนใจคำขอของใครขนาดนั้น พวกเขาจึงได้แต่เปล่งเสียงหลายเฉดสีออกมา อ้อนวอนต่อท้องฟ้าด้วยปรารถนาเรียบง่าย ว่าไม่ว่าจะเป็นเพศอะไร หัวใจขรุขระแค่ไหน ได้โปรดให้ฉันเป็นอะไรที่อยากเป็น