""มันเป็นเวทีดัดสันดานข้าพเจ้าอย่างดุร้าย
เป็นที่ทำมาหากินอย่างเผ็ดร้อน
มันทำโทษชายพเนจรจากกรุงเทพฯ
ด้วยความเงียบเหงาและสุดที่จะหงอย
ในระยะเริ่มต้นมันทำคะแนนได้ดีมาก
เพราะว่าในระยะนั้นข้าพเจ้ามีหัวใจที่ท้อแท้สิ้นหวัง
เหมือนคนหนุ่มทั่วไปที่หมดหวังเสียตั้งแต่ยังเยาว์
""แต่แล้วในไม่ช้าที่นั่นก็กลายเป็นโลกที่ข้าพเจ้าภูมิใจและเป็นเจ้าของ
มันได้พยายามที่จะให้คุณค่าแก่ชีวิตของคนทุกคน
แม้คนคนนั้นจะโง่เง่า ปัญญาอ่อน
ไม่จำเป็นจะต้องเป็นคนที่ฉลาดปราดเปรื่อง
หรือมีสมรรถภาพของมนุษย์ยิ่งกว่าคนอื่น
ที่นั่นมันได้ให้ความเข้มข้นโดยเสมอหน้า""