โสเภณี-ผู้มีพระภาค (ภควทัชชุกะ) ละครประหัสนะภาษาสันสกฤต

“ศาลฑิณยะ: … ข้าต้องรู้ถึงเรื่องตลกนี้ให้ได้ นี่ไม่ใช่ทั้งโยคี-ผู้มีพระภาค อีกทั้งไม่ใช่นางโสเภณี แต่กลายเป็น “โสเภณี-ผู้มีพระภาค” ไปแล้วจริงๆ ... นี่คือตัวอย่างบทสนทนาจากละครประหัสนะภาษาสันสกฤตเรื่อง “โสเภณี-ผู้มีพระภาค (ภควทัชชุกะ)” อันเก่าแก่ที่สุดของอินเดีย วรรณคดีเรื่องนี้ นอกจากจะให้ความบันเทิงแก่ผู้อ่าน-ผู้ชมแล้ว ยังก่อเกิดพุทธปัญญา ด้วยการสอดแทรกปรัชญาอันลุ่มลึกของสำนักสางขยะ-โยคะไว้อย่างแยบยลผ่านอนุภาคการสลับร่าง-วิญญาณ ซึ่งสร้างความอลหม่านและทำให้ขบขัน ผู้สนใจการละครภารตะ ควรจะได้อ่านบทละครเรื่องนี้อย่างยิ่งด้วยเป็นเรื่องแปลกและไม่เป็นที่รู้จักในประเทศไทยนัก”