หลังจากที่ผมตั้งเพจ ‘บริการให้เช่าตัวเอง’ ก็มีลูกค้าท่านแรกว่าจ้างเข้ามา

‘สวัสดีค่ะ ชื่อออม ไม่ทราบว่ารับจ้างเล่นเป็นแฟนในหนึ่งวันมั้ยคะ’ 

ขอส่องดูรูปโปรไฟล์ของลูกค้าก่อน แหม่… สวยซะด้วย เป็นแอร์ฯ อีกต่างหาก

กลับมาที่กล่องแชท ‘รับครับ’ กด send

‘ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวส่งรายละเอียด วันเวลาและสถานที่นัดพบให้นะคะ’

‘ครับ’

แหม่… ในใจเราก็แอบคิดนะว่านี่อาจจะเป็นเนื้อคู่เราก็ได้

‘โอม’ กับ ‘ออม’ คู่รักตัว ‘อ’ สะกดด้วย ‘ม’ ช่างเป็นอะไรที่บังเอิญแต่เข้ากันซะจริงๆ 

เดี๋ยวๆ กลับมาที่โลกความเป็นจริงกันก่อน

ต้องเตรียมเสื้อผ้า รองเท้า ไปเดทกับสาวพรุ่งนี้ก่อน

…เช้าวันรุ่งขึ้น ณ จุดนัดพบ

ผมที่ยืนรอคุณออมที่สลับก้มเงยหน้าจากจอโทรศัพท์เป็นระยะๆ

ก็เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งเดินตรงหรี่เข้ามาหา

แต่ผมไม่แน่ใจว่าใช่เธอรึเปล่า เพราะเธอคนนั้นสวมแมสก์อยู่

และถ้าใช่เธอจริงๆ เธอจะรู้ได้ไงว่าเป็นผม

เพราะผมใส่ทั้งแมสก์และ face shield เลย

“สวัสดีค่ะ คุณคือคุณโอมเพี้ยงใช่มั้ยคะ”

“ใช่ครับ”

“ออมเองค่ะ” ยิ้มตาหยีเป็นสระอิให้ผมหนึ่งแมตช์

นี่สินะที่เรียกว่าเนื้อคู่ แค่มองตาก็รู้ใจกันแล้ว

“พร้อมมั้ยคะ”

“ค… ครับ”

“ไปเดทกันค่ะ” คนอะไรน่ารักจังวะ

“ครับ!”

สถานที่เดท : หน้าปากซอยบ้านออม

“ก่อนไปเดทกัน เราขอทำผมทำเล็บก่อนได้มั้ยคะตัวเอง”

โห~ เรียกผมว่า ‘ตัวเอง’ แล้วทำหน้าทำตาอ้อนอีก แฟนเก่าทิ้งลงได้ไงวะ

“ตามสบายเลยครับ… ที่รัก” และแล้วบทแฟนทิพย์ก็เริ่มทำการแสดง

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เต่าไต่ต้นไม้ล้านปีถึงยอดต้น

“เสร็จแล้วค่ะ สวยมั้ยคะ”

“สวยครับ” ก็เหมือนเดิม จะทำให้เปลืองตังค์ทำไม

“ชอบมั้ยคะ”

“ชอบครับ” เฉพาะตอนที่เจอกันครั้งแรก

“ถูกใจใช่มั้ยล่ะคะ”

“ครับ ถูกใจมากครับ” แต่อยากกดปุ่ม Dislike แทนครับ~

“ถ้าอย่างนั้น ตาตัวเองบ้างแล้วนะ” ไม่พูดเปล่า ลากผมไปนั่งเก้าอี้

ช่างทำผมก็เอาผ้ามาคลุมที่ตัวผม พร้อมกับชูกรรไกรในมือทำท่า ‘ฉับฉับ’

“ขอทรง ‘พัคแซรอย’ ให้แฟนหนูหน่อยค่ะ”

“จัดไปอย่าให้เสียค่ะคุณน้องขา~”

สิบห้านาทีผ่านไปเสือชีตาห์วิ่งไล่จับแมวกิน

“กรี๊ด~ หล่อที่สุดไปเลยค่ะ คนอะไรหล่อได้ขนาดนี้ กรี๊ด~”

ผมที่ยังงงๆ ลูบผมหน้าม้าเต่อไล่รอบศีรษะไปทางด้านหลังที่โดนไถออก ผมเหลือแค่ครึ่งหัว!!

หน้าม้ายังพอทำใจ แต่ขาวสามด้านนี่มันทรงตำรวจกับทหาร!!!

“หล่อ ชอบ ถูกใจมากๆ เลยใช่มั้ยคะ เราไปเดทกันต่อที่บ้านเค้าน้า~”

ออมดึงร่างของผมที่วิญญาณหลุดลอยไปกองกับผมที่อุตส่าห์ปล่อยยาวมาตั้งแต่สมัยเรียนมหา’ลัย

โถ! ค่าสระผม ค่าครีมนวด ค่าทำสปาหัวกู!!

… เมื่อมาถึงบ้านออม เธอก็ให้ผมนั่งรอที่ห้องรับแขก

“ตัวเองชอบกินอะไร เดี๋ยวเค้าไปเอามาให้”

“ขอน้ำเปล่าไม่เย็นก็พอครับ”

“โห ร้อนขนาดนี้น้ำหวานเย็นๆ สักแก้วดีกว่า เดี๋ยวเขามานะ”

แล้วเธอก็เข้าไปในครัว สักพักก็ออกมาพร้อมกับน้ำหวานเย็นๆ

“ดูโทรทัศน์กันดีกว่า ตัวเองชอบดูอะไรคะ”

“ดูการ์ตูนถ้าตื่นทัน ไม่ก็เล่นเกม”

“โห ดูซีรีส์ดีกว่า ตอนนี้เค้าติดซีรีส์เรื่องนี้มาก พระเอกโดนยิงไม่รู้เป็นยังไงบ้าง” 

ทำหน้าจะร้องไห้ ปากเบะ ลูกตาสั่นริกๆ คล้ายจะร้องจริงๆ 

“ตัวเองเมื่อยมั้ย เดี๋ยวเค้านวดให้ นั่งหลังตรงให้ช่างทำผมตั้งนานต้องเมื่อยแน่ๆ” ท่าดี หมายถึงท่าบีบน่ะดี แต่บีบโดนกระดูกนี่สิ

“โอ๊ย!”

“ว้าย!! ตัวเองเค้าขอโทษ”

และแล้วหน้าที่ของผมก็จบลง เราสองคนต้องแยกย้าย

เธอสวมกอดผมจากทางด้านหลัง

“อยู่ต่ออีกได้ไหม จ้างกลางคืนต่อก็ได้”

ผมนิ่งคิดสักครู่ แล้วแกะมือทั้งสองข้างออก หันไปหาเธอ

“งานของผมจบแล้ว ผมต้องกลับไปทำหน้าที่อื่นของผมต่อ”

“แต่เค้าไม่อยากให้ตัวเองไปไหนไกลเลย” อาการของคนคลั่งรักมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

“คุณออมครับ เราต้องกลับมาสู่โลกความเป็นจริงกันนะครับ ไม่เร็วก็ช้าคุณจะได้เจอรักครั้งใหม่ที่สดใส ความรักที่แม้เป็นความต่าง แต่คุณและเขาสามารถเข้ากันได้ เพราะคุณทั้งสองยอมรับตัวตนของกันและกัน จากนี้ไปเอาใจใส่ตัวเองเยอะๆ นะครับ อยากกิน อยากเที่ยว อยากทำอะไรขอให้ทำเลย คนเราเกิดมาเพื่อมีความสุขครับ สัญญากับผมนะ” เธอเกี่ยวก้อยกับผมอย่างว่าง่าย แล้วผมก็ก้าวเดินออกมา

“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณโอม” ผมหันหลังกลับไป

“ครับ”

“สมัยนี้ผู้หญิงจีบก่อนไม่แปลกล่ะเนอะ”

“จะจีบผมเหรอ”

“เปล่าค่ะ จะเก็บเงินซื้อตั๋ว บินไปหาพัคแซรอยที่แดนกิมจิ เพราะเค้าคือความสุขของหนู~”

“ฮ่าๆๆ ขอให้โชคดีครับ”

“ขอบคุณค่า~”

‘พัคแซรอย’ หน้า(น่า)ปากซอยอย่างผม ก็จบลงเพียงเท่านี้ล่ะครับ ^-^