เที่ยวไป ทึ่งไป

หลังอ่านแม่เฒ่าฯ ใหม่อีกรอบแล้ว ได้ข้อสรุปกับงานเขียนของพี่ว่า พี่เขียนหนังสือได้เหมือนบทเพลง บทเพลงของพี่ไพเราะ น่าฟัง ฟังแล้วมีจินตนาการที่ดี มีไฟฝันมากมาย มีกำลังใจที่จะต่อสู้ หรืออยู่กับโลกได้อย่างเบิกบานใจ แม้รอบๆ ตัวจะไม่เป็นเช่นนั้น แต่การเลือกมองคือเทคนิคที่พี่ชวนคนอ่านให้มองโลก อย่างคนที่มีหัวใจที่พร้อมจะให้คนอื่นอยู่เสมอ มีไม่กี่คนครับที่ทำได้ มีไม่กี่คนครับที่มองและรู้สึกได้เช่นนั้น มันเป็นเรื่องเฉพาะตนจริงๆ อัลฟาและโรมิโอ