เพชรพระอุมา ตอน แงซายจอมจักรา เล่ม 24

“ผู้กองที่รัก...” กระแสดำรัสนั้นสั่นเครือ “ในชีวิตของจักราช จำได้ว่าเสียน้ำตาเพียงสองครั้งเท่านั้น ครั้งแรกเมื่อราชวงศ์เทพถูกโค่น พระบิดาถูกปลงพระชนม์ พระชนนีสวรรคตกลางป่า ส่วนครั้งที่สองคือครั้งที่คนชื่อรพินทร์ ไพรวัลย์ จากไป...เป็นการจากอย่างชนิดที่จะไม่ได้พบกันอีกแล้ว ผมไม่มีอะไรจะให้ผู้กองไว้ดูต่างหน้า นอกจากสิ่งนี้เท่านั้น สิ่งที่ติดตัวผมมาแต่เกิด โปรดรับไว้เถิด นี่คือสัญลักษณ์ของ 'แงซาย' หรือ 'จักราช' ” รับสั่งจบก็ทรงถอดเหรียญทองคำที่ห้อยพระศอวางลงในฝ่ามือของรพินทร์ มันคือตราประจำองค์ยุพราชแห่งราชวงศ์เทพ!