เพชรพระอุมา ตอน ป่าโลกล้านปี เล่ม 18

ท่ามกลางฝูงสีดำเป็นพืดราวกับกระแสน้ำบ่าของไอ้ลิงดำนับร้อยที่แวดล้อมอยู่นั้น เกือบจะเป็นเวลาเดียวกันกับที่พรานใหญ่รพินทร์คิดค้นหาทางอยู่คนเดียวเบื้องหลัง โดยที่ไม่มีพรรคพวกคนใดรู้เห็นหรือเฉลียวใจคิดว่า บัดนี้เขาออกพ้นจากการควบคุมของไอ้ฝูงทโมนเหล่านั้นแล้ว เจ้ากะเหรี่ยงโฉมงามแงซายผู้เดินนำเคียงคู่ไปกับคะหยิ่นเบื้องหน้า ก็มีอะไรอยู่ในความคิดชนิดที่ไม่มีใครสามารถหยั่งรู้ได้เช่นกัน ทุ่งหญ้าที่กำลังมองเห็นอยู่เบื้องล่างต่ำลงไปสองฝั่งสลับไปด้วยก้อนหิน แงซายเริ่มเดินหลีกเบี่ยงลงริมทาง เฉออกนอกเส้นด่านปะปนไปกับฝูงที่เดินขนาบทีละน้อย