เพชรพระอุมา ตอน ป่าโลกล้านปี เล่ม 17

เงาปีกอันเป็นพืดหนังประกอบด้วยเล็บอันแหลมคม กระพือตัดอากาศตรงเข้ามาราวกับลมเพชรหึง ห่างขึ้นไปเบื้องบนศีรษะไม่เกิน 100 หลา แต่ละปีกที่กางแผ่ออกไปนั้นยาวเหยียดรวม 20 ฟุต จะงอยปากอันแหลมคมยาวเป็นวา เหมือนอีกาปากเหล็กในอบายภูมิ แลหงอนยาวงอนโค้งเหนือศีรษะเป็นตะขออยู่เบื้องหลัง “กระจายออก ยิงปะทะเร็ว!” รพินทร์ตะเบ็งเสียงแข่งกับลมปีกที่อื้ออึงอยู่เหนือศีรษะ พร้อมกับผลักดารินผู้มัวยืนตะลึงจ้องค้างอยู่ให้พ้นทาง!