เพชรพระอุมา เล่ม 2 ตอน ไพรมหากาฬ

ครั้นแล้วในพริบตานั่นเอง พรานใหญ่ก็ประจันหน้ากับไอ้มหาวายร้ายอย่างจัง งาสีเหลืองจัดทอดลงมาเกือบจะลงดิน หูข้างหนึ่งแหว่งขาดเป็นริ้ว ผิวกายสีโคลนหมาดๆ โผล่พรวดออกมาจากดงรวกอันหนาทึบสลับซับซ้อน ทันทีที่ภูเขาลูกนั้นออกมาพ้นกอรวก มองเห็นได้ถนัดตลอดทั้งตัว ก็ดูประหนึ่งว่าโลกรอบด้านจะถูกบดบังมืดมิดด้วยราหู