หากชีวิตคือเรื่องเล่าของเรากับคนอื่นที่ซ้อนทับกันไปมา
คงไม่แปลกอะไรถ้าเรากลายเป็นแขกรับเชิญในความทรงจำของใครสักคน
เรื่องของฉัน เรื่องของผม เรื่องของเธอ เรื่องของเรา
12 เสี้ยวส่วนเรื่องราวความสัมพันธ์ไร้นิยามที่เหลื่อมทับและค่อยๆบรรจบกัน
ชวนให้หวนนึกถึงความรู้สึกเหล่านั้นที่เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ความรู้สึกของการได้รัก ได้รับความรัก ได้เป็นแค่คนรู้จัก
ได้แค่หวังว่าถ้าบังเอิญพบอีกครั้งคงดี ได้แต่คิดว่าอย่าเจอกันอีกเลย
และความรู้สึกของการได้รักษาสายสัมพันธ์สีจาง
ด้วยการเอ่ยปากบอกใครสักคนว่า “สุขสันต์วันเกิดนะ” ปีละครั้ง...
นวนิยายที่เต็มไปด้วยเหล่าคนแปลกหน้าในชะตาชีวิต
ซึ่งยังคงติดอยู่ในส่วนลึกที่สุดของหัวใจ