ลำนำภูกระดึง

สร้างสรรค์กว่าสวรรค์นั้นเลือกแล้ว คืองานแก้วผลทิพย์ใหญ่ยิ่ง ปฏิภาณวาจารณ์กิเลสมารทิ้ง  ยกสิ่งวิเศษเป็นส่วยวิญญาณฯ  เพียรเรียนรู้อย่างรู้ชัดแจ้ง แทงตลอดโลกีย์อย่างแตกฉาน  แล้วเริ่มโลกตรวิมุติจักรวาล  ผ่านเห็นสรรพสิ่งอจินไตยฯ พบค่าแท้แผ่แง่ชีวิต อุทิศโอยทานหวานไว้สมสมัย  ให้แก้วสารพัดนึกทุกดวงใจ  คือใหญ่ยิ่งมโนคติตริตรองฯ แล้วรวบรูปมโณคติวิเศษนั้น สร้างสรรค์อรูปเหนือจริงผุดผ่อง  สว่างวรญาณรุ้งรุ่งเรืองรอง  เกิดกาลจักรทองทุกสฐานไปฯ