สะพานไผ่เหนือสายน้ำเชี่ยว

เป็นประสบการณ์ตรงในชีวิตจริงของ เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ที่เริ่มต้นตั้งแต่ช่วงวัยเด็ก ที่ใช้ชีวิตอยู่ที่วัดกับหลวงตา แล้วสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งทำให้ชีวิตของเขาผกผันกลายเป็นผู้นำนักศึกษาที่มีบทบาทอย่างสูงในขบวนโค่นระบอบเผด็จการทหารเมื่อปี 2516 เลยทำให้เขาตัดสินใจเข้าร่วมกองกำลังอาวุธปฏิวัติที่นำโดยพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยแล้วต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในป่า หลังจากได้มีความขัดแย้งกับพรรคคอมมิวนิสต์และพรรคคอมมิวนิสต์ได้สลายตัวไป เสกสรรค์ ได้ตัดสินใจลงจากป่ามามอบตัวในปลายปี 2523 ปัจจุบันนอกจากเป็นนักเขียนและปัญญาชนสาธารณะ เสกสรรค์ ยังได้รับรางวัลศรีบูรพาในปี46 ก่อนจะถูกประกาศเกียรติให้เป็นศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ประจำปี 52