วันที่ฉันชื่อเคโอะโกะ

ซอนฮีและแทยุล-พี่น้องสองคนในครอบครัวที่มีพ่อเป็นครู เติบโตมากับการเรียนภาษาญี่ปุ่น พูดภาษาญี่ปุ่น เคารพธงชาติญี่ปุ่น ภาษาเกาหลีที่เป็นภาษาแม่ต้องแอบพูดที่บ้านเท่านั้น ความเป็นเกาหลีถูกห้ามหมด แม้แต่ดอกมูกุงฮวา-ดอกไม้ประจำชาติยังต้องถูกขุดรากถอนโคนเผาทิ้งแล้วปลูกวากุระแทน การจัดระเบียบใหม่ในเกาหลีเป็นไปอย่างดุดันไม่ปรานีปราศรัยกระทั่งเรื่องชื่อ ญี่ปุ่นก็ยังบังคับให้ชาวเกาหลีทุกคนต้องเปลี่ยนไปใช้ชื่อญี่ปุ่น

ซอนฮี จึงกลายเป็น เคโอะโกะ ส่วนแทยุล กลายเป็น โนบุโอะ แต่การเปลี่ยนชื่อไม่ได้หมายความว่าเกาหลีจะกลายเป็นพลเมืองญี่ปุ่นที่จงรักภักดีต่อญี่ปุ่น