เมื่อฝนหยุดตก ผมจะหุบร่มที่กางมาตลอด

แฮจู หญิงสาวที่ทำงานในโรงงานถุงมือ เธอชอบไปยืนมองวิวจากหน้าต่างของอพาร์ตเมนต์บ่อยๆ ทุกครั้งที่เธอรู้สึกไม่สบายใจ ที่นั่นเธอมักจะได้พบกับ ""คุณร่ม"" วันนั้นคุณร่มมายืนใกล้ๆ ขณะเธอกำลังแหงนมองท้องฟ้า เขามักจะกางร่มตลอดเวลาไม่ว่าจะแดดออก หรือไม่มีแดด และจะพกร่มอีกหนึ่งคันมาด้วยราวกับว่าเขากำลังรอรับใครบางคน  แฮจูคิดว่าเขาอาจกำลังลงโทษตัวเองด้วยการขังตัวเองไว้ใต้ร่ม และยืนรออะไรบางอย่างที่ไม่มีวันปรากฏ แฮจูเองก็มีปมในใจ มีความสงสัยในเรื่องความฝัน ว่าจริงๆ ระหว่างการมีความฝันกับไม่มี แบบไหนดีกว่ากัน  แต่เมื่อถึงวันหนึ่งปมในใจคลาย ได้คำตอบ และถึงวันที่ฝนหยุดตก คุณร่มก็หุบร่มได้ แฮจูเองก็หุบร่มในใจได้ ระยะห่างระหว่างทั้งสองก็แคบลง

Key Message : ไม่ว่าจะใช้ชีวิตอย่างไร สุดท้ายแล้วทุกคนต่างก็รู้สึกเสียดายกันหมด  การกางร่มตลอดเวลาอาจทำให้เราเมื่อย แต่ร่มก็เป็นได้ทั้งสิ่งที่ทำให้ลำบากหรือสิ่งสำคัญ  ชีวิตของแต่ละคนต่างมีร่มที่มองไม่เห็นอยู่ โปรยปกหน้า นิยายรักเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ของนักเขียนชาง อึนจิน ผู้ได้รับรางวัลวรรณกรรมอีฮโยซ็อก หญิงสาวผู้โอบกอดทะเลทรายเอาไว้ในใจ ชายหนุ่มผู้เฝ้ารอฝนที่ไม่เคยตก ความรักระยะใกล้ที่ทำให้ใจสั่นไหวเพราะเปิดเผยไม่ได้