เราจะเติบโตขึ้นทุกครั้งหลังฝนตก

เราไม่อาจระบายชีวิตด้วยสีโปรดเพียงสีเดียว 

บางครั้งอ่อนล้าด้วยสีหม่นทึม 

บางครายิ้มแย้มแต้มด้วยสีสันประหม่าไม่เข้ากัน 

บางเวลาต้องระบายสีแห่งความหวังเมื่ออยู่ในที่ที่ไม่อาจเดินหน้า 

กระนั้นก็ตัดสินใจว่าจะไม่ยอมแพ้ 

เพราะเรากำลังแต่งแต้มสายรุ้งงดงามที่สุด 

ซึ่งมีเพียงหนึ่งเดียวในโลก