อุกอั่งคั่งแค้นแน่นอก :รวมบทกาพย์กลอนยุค คสช. ของเกษียร เตชะพีระ

ไม่ว่าเกษียรจะเขียนกลอนเพื่อความปรารถนาจะมอบสังคมที่ดีกว่าให้เป็นมรดกแก่ลูกหลานและคนรุ่นหลัง หรือเพื่อประกาศความอหังการในฝีมือกลอนของตนเอง เมื่อปรากฏออกมาในบรรณพิภพแล้ว ข้อเขียนก็เป็นเสมือนพันธสัญญา และเป็นเข็มทิศบางอย่างในการปฏิบัติตัวสำหรับตัวผู้เขียนเอง จริงอยู่ว่าผู้อ่านอาจจะตีความอย่างไรก็ได้ การให้ความหมายมิใช่เอกสิทธิ์ของผู้แต่ง หากแต่ว่าสำนึกของผู้แต่งเองย่อมเป็นเครื่องเตือนใจอยู่เสมอว่า สิ่งที่พูดกับสิ่งที่ทำนั้นควรต้องสอดคล้องไปด้วยกัน ดังที่เกษียรเอง เขียนไว้ใน บทกวียากที่สุด