งานช่างศิลป์ไทย :ปูนปั้น เครื่องถมและลงยา เครื่องรัก ประดับมุก ประดับกระจก

กล่าวกันว่า “เอกลักษณ์ของความเป็นชนชาติส่วนหนงึ่ นนั้ สอดแทรกอย่ใูนงานศิลปะ” ศิลปะทุกแขนงประหนึ่งดังเครื่องบ่งชี้ถึงรากเหง้าทางวัฒนธรรม อันแฝงไว้ด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่สะท้อนให้เห็นถึงตัวตนของคนในชาตินั้นๆ เนิ่นนานมาแล้วที่ชนชาติไทยได้เริ่มก่อร่างสร้างศิลปวัฒนธรรมของตนเองขึ้นมา ผ่านการถ่ายเทแลกเปลี่ยนกับต่างชาติในระยะแรก หากกล่าวเฉพาะงานศิลป์หลากแขนงในประเทศไทย เมื่อสืบเสาะกลับไปก็ล้วนพบรูปแบบเชื่อมโยงมาจากวัฒนธรรมอื่นแทบทั้งสิ้น เฉกเช่นเมื่อครั้งที่ชาวอินเดียได้นำพุทธศาสนาเข้ามาเผยแพร่ยังประเทศไทย และได้ปรากฏอิทธิพลส่งผลต่อศิลปะไทยอย่างกว้างขวางในแทบทุกด้าน เมื่อมองกลับไปในภูมิหลังจึงอาจกล่าวได้ว่า งานศิลปะไทยได้สืบเนื่องรูปแบบวิธีการมาจากต่างชาติ ก่อนจะวิวัฒนาการจนกลายมาเป็นรูปแบบของตนเองในที่สุดการก่อเกิดขึ้นของลวดลายไทยเพื่อใช้ประกอบในรายละเอียดของการประดับตกแต่งเมื่อคราแรกนั้น จึงประหนึ่งดังการค้นพบเอกลักษณ์แห่งตนเอง ทำให้งานศิลปะไทยมีความอ่อนช้อยละมุนละไม “ศิลปะไทย” แท้จริงจึงอาจหมายถึง ศิลปะที่มีความอ่อนช้อยประณีต ตามอย่างพื้นเพนิสัยของคนไทยโบราณ ทั้งมีความเชื่อมโยงกับพระพุทธศาสนา จนอาจกล่าวได้ในแง่หนึ่งว่า ศิลปะไทยส่วนใหญ่สร้างขึ้นเพื่อรับใช้ พระพุทธศาสนาเป็นสำคัญ ทั้งนี้ งานศิลปะไทยเป็นงานที่ต้องอาศัยเวลาในการพินิจพิจารณาจึงจะพบกับความซาบซึ้งงดงาม อันสวนทางกับความเป็นจริงในโลกยุคปัจจุบัน ด้วยการใช้ชีวิตแสนเร่งรีบของผู้คน บนพื้นฐานความคิดที่ต้องการจะท