กาลครั้งหนึ่งในความฝัน

"คุณหมอครับ..ผมรู้ว่าคุณหมอไม่เคยมีความคิดที่ว่า..ตอนนี้ผมกำลังหลับ" เด็กชายกลืนน้ำลายก่อนกล่าวต่อ "แต่โปรดเชื่อเถอะครับ ว่าผมเป็นอย่างนั้นจริงๆ"

"หนูยืนยันกับหมอว่าตอนนี้หนูกำลังหลับอยู่..อืมม์..แต่หมอแน่ใจของหมอเหมือนกันว่าตัวหมอกำลังตื่นอยู่ มั่นใจได้ร้อยเปอเซ็นต์เลย" น้ำเสียงของนายแพทย์เปลี่ยนเป็นจริงจังด้วยความพิศวง "มันเป็นไปได้ยังไง ที่คนสองคน..คนหนึ่งกำลังหลับ กับอีกคนหนึ่งที่ตื่นอยู่เต็มที่..จะสามารถนั่งคุยกันได้รู้เรื่อง เหมือนคนปกติธรรมดาทำกัน..?.. มันจะเป็นไปได้จริงๆ น่ะหรือ..?  อย่างเช่นเมื่อเอาหนึ่งบวกกับหนึ่ง ผลที่ออกมาย่อมจะต้องเป็นสองอยู่แล้ว ซึ่งนั่นคือ "ความจริง" และมันจะเป็นเช่นนั้นไปตลอดกาลเลย ถ้าผลบวกที่ออกมาไม่ใช่สอง กฎแห่งเหตุผลมันก็คงพลิกคว่ำ แล้วก็ล้มเหลวไปในที่สุด"

"ครับ คุณหมอคิดว่าตอนนี้คุณหมอกำลังตื่นอยู่" เด็กชายยังคงสั่นศีรษะปฏิเสธหนักแน่นอยู่เหมือนเดิม เท่าที่เด็กขี้อายคนหนึ่งจะพยายามทำให้นายแพทย์ยุติความคิดเช่นนั้นได้ "ดูคล้ายกับว่ามันถูก แต่ที่จริงมันผิดครับ เพราะตามความเป็นจริง แล้วคุณหมอเพียงแต่ตื่นอยู่ในความฝันของผมเท่านั้น"