คนต้นทุนติดลบ ไม่ควรเอาเรื่องงานและเรื่องเงินไปเสี่ยงเด็ดขาด การโลดโผนเกินจำเป็น หากล้ม จะจบทันที เพราะ ‘สายป่าน’ ไม่ยาวพอ หากคุณเป็นหนึ่งในคนกลุ่มนี้ ห้ามเคลิ้มกับการเชิญชวนประเภท ‘เป็นอิสระได้เมื่อยังไม่ 40’ หรือ ‘มาลาออกก่อนวัยอันควรกันดีกว่า’ เด็ดขาด หากไม่ได้ตั้งเป้าแบบขอรวยเร็ว-รวยล้นฟ้า-รวยเรื้อรัง แต่พอใจกับชีวิตที่สุขสบายแบบชิวๆ แล้ว หนังสือเล่มนี้ตอบโจทย์ได้ แต่หากมีความต้องการเพิ่มโอกาส ‘เป็นนายตัวเอง’ ก็แนะนำให้ทำขนานกันไปก่อน

“เส้นทางสู่สุดยอดของมนุษย์เงินเดือน ภาค 2 ระดับผู้ปฏิบัติงานและผู้จัดการ" เล่มนี้เป็นการพิมพ์ครั้งที่สอง เป็นภาคต่อจาก “เส้นทางสู่สุดยอดของมนุษย์เงินเดือน" (ระดับปฏิบัติการ) เนื้อหาจะเกี่ยวกับคุณลักษณะเฉพาะต่อเนื่องมาจากเล่มแรก โดยการพิมพ์ครั้งที่สองนี้มีการปรับปรุงบางเรื่องแก้ไขบางคำและเพิ่มเติมเนื้อหาเล็กน้อยเพื่อให้ผู้อ่านที่ไม่ได้อ่านเล่ม 1 มาก่อน เข้าใจมากยิ่งขึ้น

แม้จะหนักไปทางคุณลักษณะเฉพาะของพนักงานระดับจัดการ แต่เล่มนี้ก็เหมาะกับพนักงานทุกระดับ โดยเฉพาะในระดับจัดการและปฏิบัติการเพราะจะทำให้เข้าใจว่าข้างบนเขาคิดกันเช่นไรเพื่อจะได้มีโอกาสปรับตัวปรับใจปรับบทบาทให้เหมาะสมกับสถานการณ์เพื่อความก้าวหน้าในอนาคต  

ในชีวิตการทำงานจริง หลายเรื่องไม่มีใครเขาจะสะดวกใจมาบอกตรงๆว่าเรื่องนี้ควร-ไม่ควรทำโดยเฉพาะนายกับลูกน้อง บางเรื่องต้องเปลืองตัวก่อนถึงจะเกิดบทเรียน บางครั้งถึงกับหมดอนาคตเข้ารกเข้าพงไปเลยก็มีให้เห็นมานักต่อนัก หนังสือเล่มนี้อาสาเป็น 'คนกลาง' ไร้วาระซ่อนเร้น องค์กรใดมีไว้ อย่างน้อยนายกับลูกน้องหากมีโอกาสได้หยิบอ่าน ความหวาดระแวงในกันก็จะลดน้อยลง เพราะการมีคนกลางไกล่เกลี่ยน่าจะเป็นที่ยอมรับได้จากทั้งสองฝ่าย

การได้อ่านประสบการณ์ชีวิตและการทำงานของผู้ประสบความสำเร็จมาก่อนย่อมได้เปรียบกว่าผู้ที่ไม่ได้อ่าน-ไม่รู้มาก่อนอยู่หลายก้าว ดังคำกล่าวของมหาปราชญ์ขงจื๊อที่ว่า “ผู้ที่ทำผิดแล้วไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคือความผิด ทำผิดซ้ำซาก เรียกคนฉลาดน้อย ผู้ที่ทำผิดแล้วรู้ว่าสิ่งนั้นคือสิ่งผิดและพยายามไม่ทำผิดซ้ำ เรียกบัณฑิต ส่วนผู้ที่เรียนรู้จากความผิดพลาดของผู้อื่น ผู้นั้นคือปราชญ์ปัญญาชน”

ที่ว่ามาใช่ว่าผมจะเป็นปราชญ์ผู้ทรงประสิทธิผลนะครับ เพียงแต่เจอะเจอกับปัญหาการทำงานมามาก ทั้งที่สร้างขึ้นเองและจากผู้อื่นแล้วนำมารวบรวมไว้อย่างเป็นระบบ โดยหวังใจว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับมนุษย์เงินเดือนอย่างเราๆท่านๆ...ก็เท่านั้น

สุดท้าย...หนังสือเล่มนี้ผมพยายามเขียนด้วยสำนวนวรรณศิลป์เล็กๆเท่าที่จะทำได้ (ซึ่งไม่ง่ายเลยที่จะนำเอาสำนวนวรรณศิลป์มาใช้กับงานเขียนประเภทนี้ พลาดนิดเดียวออกลูกยี่เกแน่นอน) แต่ลึกๆในใจแล้ว คิดว่าผู้อ่านน่าจะได้รับอรรถรสในการอ่านมากยิ่งขึ้น หวังใจอย่างยิ่งว่าท่านจะได้สาระแบบสนุกๆ ตามสไตล์ คบเพลิง(ความรู้) สราญ(สนุกสนาน) และขออวยพรให้ทุกท่านมีสุขภาพกายใจที่แข็งแรง ปลอดภัยจากโรคร้ายทั้งปวง อันมีโควิค 19 เป็นอาทิ นะครับ