บทที่4 รู้สึกผิด

รดาเอง ก็นอนไม่หลับ ฉันจะทำยังไง รดาเอ๊ยตาย ตาย มาวันแรกก็ตีหัวเจ้าของบ้านให้ซะแล้ว พรุ่งนี้เช้าฉันต้องขอโทษเขา หรือจะปล่อยให้เลยตามเลย แต่เขาก็.... คิดแล้วก็แก้มแดง ร้อนๆ หนาวๆ

"สวัสดีตอนเช้าค่ะป้าลินลี่ มีอะไรให้ ดาช่วยมั้ยคะ"

"สวัสดีจ้ะ ตื่นแต่เช้านะเรา ไม่มีหรอกจะ ไปเดินดูบรรยากาศรอบๆ บ้านดีกว่า เช้าๆ แบบนี้มีหมอกด้วยนะ คุณย่าก็เดินออกกำลังกายอยู่หน้าบ้านโน้นแนะกับ แทนไทยนะจ๊ะ"

"เอ่อป้าลินลี่ค่ะแล้ว เอ่อ ...ลุงเข้ม ..."

"ลุงเข้ม!ฮา.ฮา.ฮา. หนูดามีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ" ลินลี่เน้นคำว่า ลุงเข้ม แล้วก็หัวเราะชอบใจ

"คือ ดา ดา อยากจะ ขอโทษ ลุงเข้มนะจ๊ะเรื่องเมื่อวาน"

"เข้ม เข้าไร่ไปตั้งแต่เช้าแล้วละจ๊ะ"

"เหรอคะ"รดาทำหน้าหงอยๆ งั้นไม่เป็นไรเจอตอนไหนค่อยขอโทษเขาก็ได้ รดาบอกกับตัวเอง

"เป็นยังไงบ้าง วันนี้จะไถเสร็จมั้ยวะแก้วฝนทำท่าตั้งเค้าจะมาอีกแล้ว"

"เรียบร้อยแน่นอนครับ ไม่ต้องห่วง ผมกำชับไว้แล้ว ส่วนสองแปลงที่ไถเสร็จ ผมให้ลงมะเขือยาวแล้วตามที่ลูกพี่บอก แล้วสองแปลงนี้ลงอะไรดีครับ"

"ลงพริกปีนี้พริกราคาดี ตลาดต้องการกันเยอะ"

นอกจากพริก มะเขือยาวแล้ว ที่นี่ยังมีผักอีกหลายชนิด เป็นที่ต้องการของท้องตลาดเพราะว่าไร่ของเขาไม่ใช้สารเคมี ใช้เป็นปุ๋ยตู้แบบธรรมชาติในการดูแลรักษาให้ผักงอกงาม ผักจากไร่ของเขาจึงมีรสชาติที่หวานกรอบ ผู้บริโภคจึงมั่นใจได้ว่าผลผลิตจากไร่เขาปลอดภัยแน่นอน ไร่ของเขาจะมีพ่อค้าแม่ค้าเข้ามารับเชื้อกันถึงในไร่กันเลยทีเดียว

นอกจากพืชผัก เป็นที่ต้องการของพ่อค้าแม่ค้าแล้ว ไร่ของเขายังมีผลไม้ เสาวรส สตรอเบอร์รี่ เมล่อนแล้วมี ทุเรียน อินทผลัม ที่เริ่มจะให้ผลผลิต

"ไอ้แก้วอย่าลืมนะวันมะรืนหาคนงานมาเก็บพริกเก็บมะเขือยาวชักสิบคน มาแต่เช้ามืดนะ ไม่ต้องห่อข้าวมาข้าทำกับข้าวเลี้ยง"

"ไม่มีปัญหาหาเรื่องคนงานผมจัดการให้แล้วครับ"

"ขอบใจมากฉันไปละ "

"เดียว...หน้าผากลูกพี่ไปโดนอะไรมาทำไมมันปูดอย่างงั้นละครับ"

"ชนประตู"พูดเสร็จก็สตาร์รถออกไป

"ลูกพี่ดูมีพิรุธ"