ติดบ้าน (DAHEIM)

“เขาชอบความว่างเปล่าของบ้านฉัน เขารู้สึกว่าความว่างเปล่าในบ้านฉันอบอุ่นอย่างน่าประหลาด นั่นคือสิ่งที่เขาพูด เขาไม่ได้แสดงความเห็นเกี่ยวกับกลอนประตูห้องนอนของฉัน และเขายังไม่พบสเปรย์พริกไทย ปืน และมีดพกใต้เตียง ฉันชอบเวลาเขามาค้างที่บ้าน รู้สึกดีที่ได้นอนหลับและไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ไม่ต้องนอนลืมตาโพลงคอยเงี่ยหูฟังเสียงแห่งค่ำคืน เฝ้ารอบางสิ่งบางอย่าง เวลาที่อาริลท์มาค้างบ้านฉัน สัตว์ตัวนั้น ถ้ามันยังอยู่ในบ้าน มันจะซ่อนตัว และฉันก็หลับไปเหมือนก้อนหินจมดิ่งลงสู่ก้นบึง การนอนหลับพาฉันไป และวางฉันลงตรงส่วนที่ลึกที่สุด...“

นิยามของคำว่า ‘บ้าน’ นั้นหลากหลายเสมอ ‘การกลับบ้าน‘ ก็มีความหมายแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับเวลาและผู้คนที่เราพบพาน การกลับบ้านยังอาจหมายถึงการเดินทางสู่ตัวตนคนเดิมที่เคยสูญหายหรือกลายเป็นอื่นในบางห้วงของชีวิต

หลายครั้งที่การกลับบ้านคือการได้ทบทวนเวลาทั้งอดีตและอนาคต ทำความเข้าใจเรื่องราวที่ผ่านมาและการเตรียมพร้อมรับวันใหม่ การกลับบ้านยังอาจทำให้เรามีความสัมพันธ์เกินคาดหมาย ได้เห็นร่องรอยของความเอ่อล้น และได้รู้ซึ้งกับรูปรอยของความว่างเปล่า เหมือนกับตัวละครใน ติดบ้าน หรือ Daheim (2021) วรรณกรรมเยอรมันร่วมสมัยที่จะทำให้หัวใจวาบไหวด้วยสายลมแห่งการหวนคืน