แมวและฉันในวันธรรมดา

"“ฉันเคยชินกับการคิดว่าชีวิตที่มีข้าวของกองรวมกันเยอะ ๆ คือชีวิตที่ปลอดภัย แต่สุดท้ายก็มีจินตนาการสวยหรูว่าอยากหันกลับไปสู่ชีวิตที่รู้จักการละทิ้งทีละนิด แม้โลกใบนี้จะกระตุ้นให้เราอยากอาศัยอยู่ในบ้านหลังกว้างขวางและใช้ชีวิตที่เก็บสะสมทรัพย์สินไว้มากมาย แต่เมื่อฉันลองกางแขนเพื่อกะดูว่าบ้านอันอบอุ่นเหมือนกระติกเก็บความร้อนของตัวเองจะมีขนาดเท่าไหน จึงพบว่าแค่พื้นที่เล็ก ๆ พอให้นั่งคิดและพักผ่อนหย่อนใจได้ก็อาจเพียงพอแล้ว”

---

หลังจากได้เห็นฝีไม้ลายมือในการวาดภาพประกอบสีสันสดใสและมีเอกลักษณ์ชัดเจนของแอ-ซยุง ในเล่ม ที่จริงแล้วฉันเป็นคนเก็บตัวนะ ที่ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ Bibli กันมาแล้ว แมวและฉันในวันธรรมดา คือหนังสือรวมความเรียงประกอบภาพกว่า 180 ภาพเล่มแรกที่แอ-ชยุงทุ่มเททั้งเขียนและวาด ถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตและการทำงานศิลปะ เผยเบื้องหลังและแง่คิดชีวิตในฐานะคนทำงานสร้างสรรค์ที่พยายามออกแบบชีวิตที่พอดีกับตัวเองและมีความสุขกับสิ่งเล็ก ๆ รอบตัว

ในฐานะฟรีแลนซ์ที่ใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวย่อมมีช่วงเวลาที่รู้สึกโดดเดี่ยวเป็นบางครั้ง แต่เมื่อเธอรับมิวมิว แมวสีขาวปลอดมาเลี้ยง โลกที่เคยเงียบเหงาก็เปลี่ยนแปลงไป การมีสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่งไม่ใช่แค่การเลี้ยงดูให้อาหาร แต่เป็นการแชร์พื้นที่ส่วนตัวที่เราหวงแหนให้ใครอีกคนด้วย แมวมีชีวิตในแบบของมันเอง การอยู่อาศัยกับแมวก็เหมือนกับการเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับคนอื่นที่ต่างจากเรามาก การปรับตัวเพื่ออยู่ร่วมกันจึงเกิดขึ้นโดยปริยาย 

การได้เฝ้ามองแมวเติบโตขึ้นในแต่ละวัน แบ่งปันพื้นที่ที่สบายใจร่วมกัน แค่ได้ลูบขนนุ่มนิ่มอุ่นฟูยามไม่สบายใจ มีแมวคลอเคลียอยู่ข้าง ๆ ยามหลับใหล ละอองความกังวลที่เหมือนฝุ่นฟุ้งกระจายก็พลอยปลิวหายไป โลกที่เคยเงียบเหงากลับบรรเทาลง ราวกับว่าไม่ใช่แค่คนที่เลี้ยงดูแมว แมวเองก็คอยดูแลคนไปด้วย และการเลี้ยงดูแมวตัวนี้เองที่ทำให้เธอได้สัมผัสรูปร่างของความรัก และรู้สึกตัวเป็นครั้งแรกว่าการรักตัวเองนั้นเป็นแบบไหน 

บ้านต้องมีขนาดกว้างขวางใหญ่โตหรือไม่ บางครั้งอาจไม่สำคัญเท่ากับว่าภายในบ้านนั้นประกอบขึ้นจากสิ่งใดและบรรจุอะไรไว้บ้าง ต้องละทิ้งหรือเก็บเกี่ยวสิ่งใดกลับมา มีความรักมากพอให้เป็นที่ชาร์จพลังไหม ปลอดภัยพอให้ทิ้งตัวลงนอนอย่างไร้ความกังวลหรือเปล่า บางทีเราอาจต้องกำหนดและออกแบบรูปแบบของมันในแบบที่พอดีกับตัวเอง ภายในบ้านของเราเอง "